Rok 1940. Młody Polak z francuskim paszportem przybywa do obozu dla internowanych cudzoziemców w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim. Poznaje przebywających tam jeńców, wśród których są dwie młode kobiety: Polka - Janka, z którą prowadzi dowcipne rozmowy, i Francuzka - Suzanne, z którą romansuje. Widząc jej duże zainteresowanie Polską, godzinami opowiada o kraju i czyta jej strofy narodowej poezji. Pewnej nocy chłopakowi śni się ucieczka z obozu, ale nieudana, gdyż bohater - podobnie jak romantycy - nie ma siły, by dokonać konkretnego czynu. Obraża się na Suzanne, która naiwnie wierzy w polskie mity. Wkrótce wygłasza odczyt na temat Polski, w którym z pasją ujawnia narodowe kompleksy i wady. Francuzka nieoczekiwanie opuszcza obóz. Spotykają się po wielu latach podczas zwiedzania gmachu szkoły, w którym mieścił się obóz.

Akcja filmu rozgrywa się w 1940 r. w mieście Konstanz nad Jeziorem Bodeńskim, niedaleko granicy ze Szwajcarią, gdzie Niemcy założyli obóz dla internowanych. Przebywają w nim głównie Anglicy i Francuzi. Trafia tam także młody Polak legitymujący się francuskim paszportem. Obserwując swych towarzyszy niedoli, dokonuje rozrachunku z własnym życiem, polskimi korzeniami i tradycją.